5 luty – Kuluminacja wizowa i voodoo

Wstajemy rano i ruszamy do ambasady. Teraz albo nigdy. Musimy dostać wizę. Jakby miały być problemy to mamy zaproszenie z Nigerii (dzięki Marek!). Meldujemy się w ambasadzie o 9:30 i widzimy jak madame wkleja nam wizy do paszportów. Dziękujemy jej bardzo i dajemy książkę o Rudzie Śląskiej. Wymieniamy się mailami i ruszamy na targ voodoo. Wstęp dość drogi, za dwie osoby i aparat to prawie 100zł, ale warto. Przewodnik objaśnia, że wszystkie zebrane tutaj fetysze są używane tylko i wyłącznie po to, aby pomagać ludziom. Widzimy głowy wielu małp, lampartów, psów, czaszki antylop, hien, szczęki rekina, stopę słonia, poroże antylop, skóry lampartów, nietoperze zasuszone z wnętrznościami, ptaki. Suszone węże i kameleony oraz niezliczone ilości innego ustrojstwa, którego nawet nie można rozszyfrować. Widok jest niesamowity, a do tego dochodzą jeszcze wrażenia zapachowe, które już pewnie każdy może sobie wyobrazić, widząc na zdjęciach te góry nieżywych zwierząt. Ogólnie procedura jest taka: chory człowiek idzie do chiefa voodoo w wiosce, on rozpoznaje jego chorobę i przepisuje lekarstwo. Na przykład 4 czaszki krokodyla, głowę kobry i cztery skorupy żółwia. To trzeba razem ugnieść, wymieszać z wodą i spalić. Czasami taką miksturę trzeba wymieszać z miodem i spożywać regularnie przez kilka dni. Na targu można handlować tylko „białą magią”, bo czarna, ta znana z filmów w postaci wbijania igieł w lalki voodoo jest zabroniona. Dodatkowo nie wolno polować na zwierzęta, ale wolno kupować różnego rodzaju głowy i skóry. Na tym targu są amulety z całej Afryki. W trakcie naszej wizyty kilku lokalnych przyszło na targ dokonać zakupów zgodnie z listą wyznaczoną przez voodoo chiefa. Wszyscy kramikarze wyskakiwali przed swoje sztandy i głośnym psssssykaniem nawoływali klienta. Klient złapany przez jakiegoś sprzedawcę dokonuje całych zakupów u niego. Nawet, jeśli sklepikarz nie posiada odpowiedniej głowy lub skóry, to bierze ją z kramiku sąsiedniego. Wychodząc spotykamy turystę, który pyta nas o cenę i niestety jest bardzo niezadowolony, że nie da się nic stargować. W sumie zdecydowanie warte było to tych pieniędzy.
Ruszamy na północ do Kpalime. Planujemy tutaj wejść na najwyższą górę w Togo – Mt. Agou (986m), a następnie pójść w busz oglądać bardzo liczne tutaj i kolorowe motyle. Docieramy bez problemu. Po drodze widzimy super reklamę Baru Izrael, jak na zdjęciu powyżej. Co najlepsze tabliczka „Bar Izrael” jest wzbogacona rysuneczkiem świni. Ciekawe, co by na to Mosze powiedział...... Droga całkiem niezła, na szczyt góry wjeżdżamy autem. W sumie bardzo dobrze, bo widoczność kiepska i droga prowadzi głównie „asfaltem”. Wracając zatrzymujemy się w knajpce, gdzie jemy bardzo smaczny obiad: rybkę z frytkami. Jedziemy do wioski 12km za Kpalime, która jest bazą wypadową na wycieczki etymologiczne. Znajdujemy sympatyczny nocleg. Obok naszego Montka stoją dwa auta bardzo dobrze przystosowane do off roadu. Montek wygląda jak niemowlak przy nich. Niestety w restauracji nie mają mojego ulubionego piwa. Udajemy się więc do wioski. Tam bardzo miło spędzamy wieczór. Piwo nie jest najchłodniejsze, bo od rana nie ma prądu. Lokalni próbują coś do mnie zagadać, ale śmieją się do rozpuku jak moim pięknym francuskim mówię im: No compris francais.....Na szczęście tutaj jest już chłodniej i nie ma komarów. W naszym pokoju nawet nie ma wiatraka, a w łazience jest bojler – niestety nie działający. Cholera, nawet chłodno jest, chyba ze 25 stopni.... Lokalni próbują coś do mnie zagadać, ale śmieją się do rozpuku jak moim pięknym francuskim mówię im: No compris francais.....
Wracamy w nocy przy akompaniamencie świerszczy, cykad i ptaków. Po powrocie francuski ciemnoskóry turysta bardzo łamaną angielszczyzną pyta nas czy ta droga jest bezpieczna i czy coś się dzieje ciekawego we wiosce.....Widać turysta z Francji wraca do kraju przodków i boi się bardziej niż białe hanysy z Rudy Śląskiej......