czwartek, 15 stycznia 2009

14 styczeń – Dzień drugi trekingu





Wstajemy trochę później. Przewodnik już nam zagląda do namiotu. Jakoś nie mamy klimatu do wielkiej toalety i tu kolejny ukłon w kierunku nawilżanych chusteczek z domu. Wyruszamy o 8:30. Trasa początkowo wiedzie wiejską drogą. Następnie wspinamy się na klif, przechodzimy przez wioskę, w której przewodnik każe nam uważać. Jest tu dużo świętych miejsc i dotknięcie lub naruszenie każdego z nich kosztuje zapłatę w postaci owcy lub kozy (cholera wie ile takie zwierzaki tutaj kosztują). Ostrożnie idziemy za naszym przewodnikiem. Piwa dzisiaj nie pijemy, więc moja dyskusja z nim jest zupełnie zerowa. Docieramy do naszej oberży w Sandze. Rozliczamy się z przewodnikiem dając mu dodatkowo jakieś gadżety w postaci misiów i starych kaset Lady Pank (to była myśl żeby ich nie wyrzucać, da się je tu nieźle przehandlować) oraz moich rozerwanych spodni. Nawet moja stara nokia, posklejana taśmą (ale kolorowa) całkiem się tutaj spodobała. Niestety jest to mój jedyny telefon, więc nie jestem bardzo skłonny do zamian. Przynajmniej na razie....
Przepakowujemy torby i ruszamy dalej. Droga będzie laterytowa, więc nie ma sensu się teraz myć, bo znów się uświnimy. Dzisiaj planujemy przejechać całe 40km i zatrzymać się w Bandiagarze. Droga wydaje się lepsza niż przedwczoraj, a na pewno nikt jej nie naprawiał. W Bandiagarze znajdujemy nocleg za jakieś 15E. Całkiem sympatyczny. Teraz siedzę w miłej lokalnej knajpce, pijemy piwo i herbatę (zgadnijcie kto pije co:). Zaserwowali nam fantastyczne jedzenie. Chyba jedno z lepszych w ostatnim czasie, a co tam jedno z lepszych - najlepsze w Mali prawdopodobnie. Ja dostałem wołowinkę z grzybami oraz zapiekane ziemniaczki, a Ala frytki z brochette, czyli naszym szaszłykiem, z baraniny tym razem. Jutro ruszamy do Burkiny. Wizę niby powinniśmy dostać na granicy, ale wiadomo jak tutaj jest.....Inshallah!
Acha jeszcze mała dygresja, tak żeby Was powkurzać... Wiecie jak jest pięknie jak człowiek ma problemy z odtworzeniem daty i dnia tygodnia. W zasadzie każdy dzień jest piątkiem i sobotą! Taki kompletny luz i nawet te znienawidzone poniedziałki są bardzo przyjemne! Ale jak ja to mawiam, każdy jest kowalem swojego losu (wulgarne komentarze i pogróżki proszę śląc na priva)! Teraz daliśmy chłopakom w barze kasetę Lady Pank i właśnie słuchamy w Czarnej Afryce w buszbarze Lady Panków! A Panki jadą z tym koksem: „W kieliszku już się pieni dla Rock'n'Rolla hołd”! Tak więc Wasze zdrowie!
Czesc zdjec dodamy juz nastepnym razem, bo internet tutaj bardzo powolny.

3 komentarze:

Anonimowy pisze...

niesamowite,niesamowite, a jaki świetny tekst. Dawno nie pisalismy do Was ale tego nie da się opisać, co się czuje jak się czyta takie przeżycia i to świetne pióro p. Filipie. nasi koledzy tutaj mlaskali z Wami tą piankę a my pozdrawiamy p. Alę, że jest taka dzielna i z takim modelem wytrzymuje takie dzikie podróże, bomba Rudzianin II

Anonimowy pisze...

bys sie wstydził szydzić z ludzi pracy... :(

Anonimowy pisze...

F- odnośnie ostatniego akapitu:
Na usta ciśnie sie wiele slow, ale ze wzgledu na to ze, czytelnikiem bloga jest tez mój szef, zadnego z nich nie moge tu przytoczyć... Kusicie tą Afryką!